برخی از زندگی‌نامه‌نویسان پیش‌نویس کارهایشان را برای عزیزان خود می‌فرستند و جایی که نیاز باشد نوشته خود را تغییر می‌دهند. برخی دیگر نیازی به مشاوره نمی‌بینند. در هر صورت، هنگام نوشتن درباره زندگی‌تان مهم است که مشکلات‌تان را حل کنید تا از عواقب نامطلوب احتمالی حرف‌های خودتان در امان باشید. در مورد بقیه افراد می‌توانید بعدا، هنگام ویرایش، نگران شوید. در طول جریان شما به توهم حریم خصوصی نیاز دارید، نه آماده شدن برای واکنش افراد (که در هر صورت غیرقابل پیش‌بینی است). اکثر خودسانسوری‌ها بزدلانه است. در کتاب اسم من لوسی بارتن است» از الیزابت استرات، استاد نویسندگی جایی از کتاب می‌گوید: اگر هنگام نوشتن متوجه شدید که دارید از کسی محافظت می‌کنید. این را به یاد بیاورید: دارید راه را اشتباه می‌روید.»
یادداشتی از پل استر/ حرف زدن با بیگانگان
حقیقت عریان: چطور زندگی‌نامه بنویسیم؟
روایتی از داستان/ سرمشق‌های نویسنده آمریکایی برای تازه کارها
هنگام ,کتاب ,نوشتن ,افراد ,جایی ,دارید ,هنگام نوشتن ,در هر ,کتاب اسم ,اسم من ,در کتاب
درباره این سایت